Miód twoim przyjacielem

Warto więc przyjrzeć mu się bliżej i włączyć miody i inne produkty pszczele do swojej diety, zwłaszcza w okresie jesiennym.

Miód jest produktem wytwarzanym przez pszczoły z nektaru lub spadzi. Nektar jest wydzieliną specjalnych narządów roślin (nektarników), spadź natomiast to sok roślinny, pochodzący z liści i młodych pędów. Miody możemy podzielić na nektarowe, spadziowe, mieszane (nektarowo-spadziowe). Inna klasyfikacja wynika z pochodzenia miodu:

Miód lipowy

Dość pikantny, o ostrym, a nawet lekko gorzkim smaku. Po skrystalizowaniu przyjmuje barwę od białożółtej do złocistożółtej.
Działanie: przeciwgorączkowe, przeciwskurczowe, uspakajające, wykrztuśne, słabo moczopędne, obniża ciśnienie krwi. Jest stosowany w ostrych i przewlekłych chorobach przeziębieniowych, grypie, kaszlu, zapaleniach zatok nosa, oskrzeli, anginach, schorzeniach reumatycznych oraz nerwicach. Posiada wysoką aktywność antybiotyczną, czyli pomaga zwalczać groźne dla zdrowia bakterie i wirusy.

Miód akacjowy

W smaku słodki i lekko mdły, w zapachu przypomina kwiaty akacji. Ma barwę jasnokremową, a po skrystalizowaniu od białej do słomkowej.
Działanie: miód akacjowy używa się do leczenia nadkwasoty żołądka oraz zaburzeń przewodu pokarmowego. Wspomaga leczenie cukrzycy.

Miód rzepakowy

W smaku jest mdły, lekko gorzkawy. W stanie płynnym ma barwę słomkową, a po krystalizacji białokremową.
Działanie: jest łatwo przyswajalny przez wątrobę. Stosowany w miażdżycy, chorobach dróg oddechowych. Wzmacnia mięsień sercowy.

Inne odmiany miodów wytwarzane na mniejszą skalę to: tymiankowy, szałwiowy, macierzankowy, nostrzykowy, mniszkowy, miętowy, melisowy, kasztanowy, lawendowy, malinowy, walerianowy, z drzew owocowych.

Leczenie produktami pszczelimi  to APITERAPIA. Różne rodzaje miodów, można zastosować pomocniczo w różnych schorzeniach i tak:

1. Choroby serca i naczyń krwionośnych: miód gryczany i  ze spadzi iglastej
2. Przeziębienie, kaszel, choroby zapalne błony śluzowej nosa, oskrzeli i płuc: miód lipowy i  ze spadzi iglastej
3. Zaburzenia trawienia, schorzenia żołądka i jelit: miód akacjowy
4. Schorzenia wątroby i dróg żółciowych: miód rzepakowy
5. Choroby nerek i dróg moczowych: miód akacjowy i wrzosowy
6. Wspomagająco w cukrzycy: miód akacjowy i gryczany

Istnieje także pojęcie ZIOŁOMIODU: otrzymuje się go przez skarmianie pszczół syropem cukrowym (60%) z dodatkiem 3-5% wyciągów ziołowych. Podobnie jak miody tradycyjne, ziołomiody wspomagają kuracje wielu schorzeń i chorób. Np. ziołomiód głogowy sprawdzi się w chorobach serca i układu krążenia. W stanach zapalnych nerek i dróg moczowych, niedokrwistość stosuje się ziołomiód pokrzywowy, a zaburzeniach przewodu pokarmowego i zaparciach ziołomiód aloesowy.

Ze względu na wysoką aktywność biologiczną, ale też sporą zawartość cukrów prostych i kaloryczność (łyżeczka miodu to koło 33 kcal) bardzo ważne jest dawkowanie miodu. Dorośli mogą przyjmować  40-100 g dziennie, jednorazowo lub w 2-3 dawkach, przy czym 1 łyżka stołowa = 15 g miodu. W przypadku dzieci od 3 roku życia: 20-50 g dziennie, jednorazowo lub w 2-3 dawkach, a niemowlętom i dzieciom do 1 roku życia miodu nie podaje się wcale.

Naukowcy od dawna zadają sobie pytanie, jaki miód ma najlepsze właściwości lecznicze? Wydaje się, że najbardziej aktywne są miody gryczane. Zawierają najwięcej polifenoli, czyli związków przeciwzapalnych. Wykazują też najwyższe właściwości antyoksydacyjne czyli najlepiej chronią nasz organizm przed niekorzystnym działaniem środowiska. Miody akacjowy, lipowy czy rzepakowy są zwykle mniej aktywne.

Oprócz miodu pszczoły produkują też inne wartościowe produkty, które warto uwzględnić w swojej codziennej diecie. Należą do nich:

Pyłek kwiatowy

Zawiera sporą ilość białka, cukry proste i złożone, tłuszcze, sterole, flawonoidy, karotenoidy, witaminy i sole mineralne. Można powiedzieć, iż pyłek stanowi kwintesencje tego, co powinniśmy spożywać na co dzień, aby zachować pełnię zdrowia. Wszystkie te składniki muszą być codziennie dostarczane abyśmy mogli prawidłowo funkcjonować. Ponadto flawonoidy, sterole i karotenoidy chronią nas przed nadciśnieniem i miażdżycą. W pyłku obecne są aminokwasy, których organizm nie umie wytworzyć. Szczególne znaczenie ma tutaj arginina. Jak wykazują różne badania, arginina zawarta w pyłku zwiększa produkcję tlenku azotu, który obniża napięcie ścian naczyń i działa w ten sposób rozkurczowo na tętnice wieńcowe podobnie jak nitrogliceryna. Z witamin w pyłku znajduje się ß-karoten i jest go aż 20 razy więcej niż w marchwi, witamina A, D, E, K, B1, B2, B6, B12, C, PP, kwas pantotenowy, foliowy, biotyna, inozytol a także kwercetyna, która jest przeciwutleniaczem obniżającym poziom cholesterolu w organizmie, działa przeciwmiażdżycowo.

Zarówno w celach leczniczych, jak i profilaktycznych zalecane jest przyjmowanie pyłku pszczelego 3 razy dziennie na około 30minut przed posiłkiem. Pyłek można rozmieszać z mlekiem, wodą lub sokiem owocowym, aby powstała gęsta masa, Dla zwiększenia przyswajalności produktu, warto go dokładnie przeżuć przed połknięciem.

Pierzga

Wykazuje podobnie jak pyłek działanie bakteriostatyczne i bakteriobójcze. Ze względu na proporcje poszczególnych składników pierzgi, stanowi ona doskonałą odżywkę uzupełniającą monotonne odżywianie się współczesnego człowieka. Działa wielokierunkowo wzmacniając organizm i przywracając jego prawidłowe funkcjonowanie. Białko pierzgi bogate jest we wszystkie niezbędne aminokwasy, tym samym przewyższa wartość biologiczną białka pochodzenia zwierzęcego (np. mięso wołowe czy wieprzowe). Polecana jest więc jako suplement diety zwłaszcza dla wegetarian, których dieta zazwyczaj jest uboga w pełnowartościowe proteiny.

Mleczko pszczele

Posiada bardzo silne właściwości bakteriostatyczne. Świeże mleczko działa niszcząco na bakterie nawet w rozcieńczeniu 1:1000. Uważane jest również za afrodyzjak. Dzięki stymulacji centralnego układu nerwowego, mleczko pszczele wywiera korzystny wpływ na stan fizyczny i psychiczny człowieka. Stosowane u ludzi - wykazuje działanie wzmacniające, usuwa zmęczenie, podwyższa efektywność pracy i powoduje przypływ sił życiowych. Polepsza samopoczucie, koncentrację uwagi oraz przywraca równowagę psychiczną.
Mleczka pszczelego nie połykamy, lecz trzymamy pod językiem do momentu całkowitego wchłonięcia, dzięki temu zawarte w nim składniki aktywne zostaną w pełni wykorzystane prze organizm.

Propolis

Skuteczność leczenia preparatami zawierającymi propolis stwierdzono w wielu chorobach skórnych, jak np. w ropnym zapaleniu skóry, czyrakach i egzemach. Wyciągi propolisowe stosuje się w stomatologii - w powikłaniach po usunięciu zęba, a także w leczeniu zapalenia błon śluzowych jamy ustnej i dziąseł. Działa on przeciwzapalnie i przeciwbólowo.

Należy jednak pamiętać, że niektóre osoby są uczulone na propolis i pyłek pszczeli i po ich zastosowaniu mogą niekiedy wystąpić silne objawy alergiczne, najczęściej w postaci wyprysków na skórze, ostrej reakcji układu pokarmowego czy schorzeń wątroby. Dlatego  przed przyjęciem pełnej dawki preparatu, należy zrobić próbę, przyjmując zmniejszoną ilość suplementu. Alergie na sam miód pszczeli u ludzi zdrowych występują znacznie rzadziej. Mogą być za to powiązane z alergiami na inne składniki pożywienia takie jak: seler, jabłka, orzechy leszczynowe, wanilia i wiórki kokosowe. Dowiedziono, że jeśli u kogoś występuje alergia na wymienione produkty, to częściej może się też wtedy zdarzyć alergia na miód.   Osoby uczulone na powyższe produkty, powinny z dużą ostrożnością podchodzić także do wyrobów pszczelich.